Crossroads cafe en Spencer Bohren; recensie

Afgelopen zondag 1 april, maakten we in het nieuwe Antwerpse Crossroads Café een werkelijk fenomenaal solo optreden van Spencer Bohren mee.

Het welbekende, zeg maar gerust legendarische Crossroads cafe, wat jarenlang aan de Mechelsesteenweg in Antwerpen (Borgerhout) gevestigd was, moest in December zijn deuren sluiten, vanwege andere plannen van de eigenaar met het pand. Dit was natuurlijk een regelrechte ramp voor uitbaters Jan & Suzy. Al die jaren hebben zij elke week, de meest uiteenlopende live muziek-acts op hun podium gepresenteerd, van de Mike Zito Band tot Bryan Lee en Guy Forsyth tot James Harman,  Johnny Sansone, T-Model Ford, Omar & The Howlers, en ga zo maar door.
Gelukkig hebben ze bijtijds een andere lokatie kunnen vinden aan de Paardenmarkt no. 115 in Antwerpen. Wij vinden het een prachtige lokatie en een uiterst net en sfeervol ingericht cafe. Nu moeten ze natuurlijk nog wel opnieuw “hun” oude publiek hierheen terugkrijgen en ook nieuwe klanten uit deze omgeving zien te winnen voor hun formule. Wij kunnen het alvast van harte aanbevelen en kunnen er alleen maar van dromen dat er ooit zo’n cafe in Breda zal zijn!
Dan, daar gaat het immers om, naar Spencer Bohren: een gitaarvirtuoos, zoals ik er nog weinig ben tegengekomen, naadloos passend in het rijtje Ry Cooder, David Lindley, Jerry Byrd.
We hadden juist onze april uitgave van “Track” vers van de pers, met daarin een “Spencer Bohren Special” en zijn nieuwste album: “Black Water Music” tot cd van de maand gebombardeerd, toen ik hoorde van dit optreden wat hij in Antwerpen zou geven; Dat konden we natuurlijk niet missen!
Met een handvol exemplaren van “Track” gewapend zetten we voor het eerst voet in de nieuwe “Crossroads” en lopen meteen Mr. Bohren tegen het lijf; Uiteraard een beleefde kennismaking en overhandiging van een exemplaar van ons geliefde magazine, wat hij blij verrast aanneemt en erg op prijs stelt. “Thank you very much for so much attention and coming all the way to my performance”, can I please have an extra one?”
(De overige boekjes leggen we op de café-tafeltjes en binnen twee tellen zijn ze weg; sterker nog, men komt vragen of we er nog meer hebben…helaas, daar hadden we niet op gerekend, dus adviseren we om het maar van www.srbb.nl te downloaden)
Tijdens zijn optreden laat Spencer ons afwisselend met de akoestische gitaar en de lap steel voor het betere slide werk, genieten van pareltjes als “Ode To Billie Joe”, ”People Get Ready”, “Deportee”, en natuurlijk “Long Black Line”. Een paar Hank Williams covers (waarvan Bohren enorm fan is), zoals “Lovesick Blues” en “Long Gone Lonesome Blues” en veel van zijn nieuwe cd, zoals “Borrowed Time” “Your Home Is In My Heart” en “Old Louisa’s Movin’ On” maar ook ouder werk als “Born in a Biscayne”
Zeer bijzonder en verrassend was zijn act met enkel een cabassa en zijn stem; Wat je al niet voor moois uit zoiets simpels kunt halen! Werkelijk fantastisch. Het publiek werd dan ook steeds enthousiaster en, langzaamaan naar het eind toe werkend, passeren er nog een flink aantal prachtige songs, die ons kippenvel, nee zelfs tranen in de ogen bezorgen. De geraffineerdheid waarmee deze man zijn instrumenten bespeeld is ongekend!
Waar akoestische gitaaracts doorgaans na vijf a zes nummers beginnen te vervelen, is hier het tegenovergestelde van toepassing, het gaat hoe langer hoe meer boeien! Er volgen een paar “handclappers” en meezingers, waaronder de wonderschone Leonard Cohen-cover “Hallelujah”(hoor in deze clip hoe je een ouwehoerend publiek stil krijgt) waarbij uiteraard iedereen wordt uitgenodigd om in koor, mee te zingen; Alweer kippenvel! (en we waren op deze zondag toch nog niet naar de kerk geweest….) En nog is het niet afgelopen; er volgt nog meer moois en als hij dan de laatste song heeft gespeeld, komt hij nog eens terug voor twee bis-nummers. Niet alleen een uiterst begaafd muzikant met een fijne stem die perfect bij het genre past, maar ook een innemend persoon, heeft ons een geweldige middag/avond bezorgd. Twee en een half uur ingetogen muzikale schoonheid van echte wereldklasse.
Resten ons nog de complimenten aan Jan, voor het programmeren van deze super-act en Suzy en dochter Layla, voor de goede zorgen, de werkelijk fantastische geluidskwaliteit en wat hier ook niet vergeten was: de fijne belichting van het podium, wat iedere fotograaf op prijs stelt.
Crossroads cafe èn Spencer Bohren verdienen beiden een medaille!

(Ger van Leent)