97-jarige Alberta Adams overleden.

(www.johnrocklinphotography.com)

Detroit’s eigen queen of the Blues, Alberta Adams, is in de ochtend van eerste Kerstdag op 97-jarige leeftijd aan hartfalen overleden.
Zij kreeg deze titel na vele tientallen jaren op te treden met songs als: “I got a feeling”, “Say Baby Say”en “Detroit is my home” waarin ze zingt: “They called me AA, Queen of the Blues, but no matter where I roam, Detroit is my home”
“Ze was de laatste “Old time” Blues zangeres, een van de grote na-oorlogse zangeressen die haar carrière in de jaren ’40 begon” vertelt haar manager RJ Spangler.
Ze werd geboren in Indianapolis in juli 1917, uit wat ze zelf omschreef, een alcoholistische moeder. Alberta Adams (toen nog Roberta Louise Osborne) verhuisde als kind naar Detroit, waar ze door een tante werd opgevoed.
Ze begon haar entertainment-carrière als tap-danser in het Black Bottom district van Detroit, toen ze nog in haar prille twintiger-jaren was. Haar zang-carrière begon in de B&C Club, toen ze werd gevraagd om in te vallen voor een zieke ‘headliner’. Meer optredens volgden toen al snel en ze werd ontdekt door Chess Records, waarvoor ze ook verschillende singles opnam. Later trad ze onder meer op met grootheden als Duke Ellington, Louis Jordan en T-Bone Walker.
Midden jaren ’90 trad ze nog steeds op in Detroit en omgeving, en ze kreeg aansluiting met RJ Spangler, een muzikant die veel werkte met veteranen als Johnny Basset en Joe Weaver. Deze nieuwe opzet zorgde er voor dat ze weer nationaal in de belangstelling kwam en het leidde ook tot nieuwe plaatopnames; compilatie-albums, maar ook twee solo-albums voor Cannonball Records; haar eerste opnames sinds de jaren ’60.
                                                                                                                                                                                        Joe Weaver, Alberta Adams en Johnny Basset
Ze begon ook weer te touren en kreeg daardoor hernieuwde belangstelling voor haar oudere werk, met gloedvolle pers-kritieken als gevolg.
“Ze was toen al in de tachtig en soms moesten we meer dan 10 uur in een busje rijden naar een concertzaal, maar dan sprong ze, met haar vingers vol glanzende ringen, het podium op en ‘kicked ass’ , ze bleef altijd professioneel” zegt Spangler. 
De laatste jaren sukkelde ze erg met haar gezondheid en kwam uiteindelijk in een rolstoel terecht, maar zelfs toen kon ze het niet laten om af- en toe nog te zingen, al was het voor de collega-bejaarden in het tehuis waar ze verbleef.
Het klinkt als een blues song: “born in the heat of July, died on Christmas Day”.

https://www.youtube.com/watch?v=NKbFdlcFEVw
https://www.youtube.com/watch?v=ebJ9fmO6Mls