De toon werd al gezet toen Roland Tchakounté akoestisch opende met Fang Am van zijn nieuwe cd “Ndoni” , dit voorspelde al dat het wel eens een bijzondere bluesnamiddag kon opleveren. Hij zingt zijn teksten in het Bamiléké, een dialect uit het noorden van Kameroen, maar dat is geen ergernis, integendeel hij zong met zoveel expressie dat je wel voelde waar het over ging.
Ondersteund door een hecht ingespeeld combo, met een hoofdrol voor slidegitarist Mick Ravassat , die de zanger voortreffelijk afwisselde met indrukwekkende staaltjes gitaartechniek, eigenlijk kunnen we wel stellen dat deze band met hem erbij twee frontmannen heeft.  
                                                                                                                                                            De ingebouwde Afrikaanse ritmes werden subtiel door de fabuleuze slagwerker (Mathias Bernheim) verweven met de rauwe blues van Tchakounté .  Deze rauwe blues en zijn eigen taal sluiten naadloos aan, het geeft zijn muziek veel diepgang en karakter. Daarbij geeft hij veel ruimte aan zijn bandleden, om hun persoonlijkheden te laten horen, zodat ze het beste in elkaar naar boven kunnen halen, de blues als leidraad.
Na een extreem lange toegift, het leek wel een derde set, stapte Roland breed lachend en doorweekt van het zweet het podium af, dankbaar voor de reacties van de mensen. Hopelijk is hij vaker in de lage landen te zien komende tijd…

Ton van Tilburg